KAFKAOKUR Dergisi Ekim 2018 İncelemesi

Fikir sanat ve edebiyat dergisi olan KAFKAOKUR'un Ekim 2018 sayısı ile ilgili inceleme ve yorumlar.

Geçenlerde markette dergi ve kitap reyonunu karıştırarak bakınıyordum. Kitap ve dergilere çok fazla ilgimin olduğunu söyleyemem fakat gözüme hoş gelen her objeye karşı ilgimin olduğunu da söyleyebilirim. İlk kez gördüğüm KAFKAOKUR dergisi de gözüme hoş gelen objelerden bir tanesi oldu. Ben de o an dergiyi satın almaya karar verdim. Çünkü bir şey gözüme hoş gelirse veya bir şeye ihtiyacım varsa alırım, tabii param varsa...

Minimal tasarım anlayışı ile dizayn edilmiş, göze hoş gelen yazı fontu, ayrıca gözü yormayan sarımsı renkte kağıt ve her şeyin ipe dizilmişçesine düzgün göründüğü bir fikir, sanat ve edebiyat dergisi KAFKAOKUR. Ve bir de  kullanılan görsellerin harikalığını da belirtmek istiyorum.

Dergi toplamda 48 sayfadan oluşuyor ve bu 48 sayfa içerisinde; şiir, makale, deneme, hikaye, film incelemesi ve sohbet türlerinde yazılar mevcut. Oldukça fazla bir şekilde (bana göre) göze hoş gelen, değişik bir tasarım anlayışına sahip görseller içeriyor. Son olarak derginin yanında kitap ayraçları ve yapışkanlı kağıtlar ek olarak veriliyor.

Ekim 2018 sayısındaki yazılara gelecek olursam; ana temanın melankoli olduğunu söyleyebilirim ve bu benim tarzım olmadığı için toplam 20 yazı içerisinden yalnızca 4 tanesini beğendim. En ilgili olduğum konulardan olan film yazısı ise bana ne yazık ki ağır geldi.

Yazıları eleştirmiyorum, ben bir edebiyat uzmanı ya da ilgilisi değilim. Yalnızca hoşlandığım ve hoşlanmadığım şeylerden bahsettiğimi de belirteyim lafı gelmişken.

Ha derseniz ki: "8 liraya alınır mı bu dergi?" diye. Verilen ekler, içerisindeki görseller ve size hitap eden birkaç yazı için alınabilir olduğunu söyleyebilirim. Şahsen bundan sonraki diğer sayılarını (bu çizgide devam ederlerse) almayı ve inceleme yazılarını da bloguma yazmayı düşünüyorum.

Beğendiğim yazılardan ilki: "Haluk Bilginer". Bu yazı ülkemizin değerli tiyatro ve sinema sanatçılarından Haluk Bilginer'in hayatı hakkında bilgiler içeriyor. Söylediği sözler, oynadığı dizi, film ve tiyatrolar, başarıları gibi birçok detayı barındırıyor. Hiçbir filmini seyretmemiş olmama rağmen yazıyı ilgiyle okudum ve Haluk Bilginer hakkında birçok bilginin de sahibi oldum. Yazı ile birlikte ilerleyen zamanlarda dizi ve filmlerini seyretmeye karar verdiğimi de belirtmek istiyorum.

Doğduğun andan itibaren o elinde tuttuğun saat ecele akar... Her saniye ölüme biraz daha yaklaşıyorsun. Yolculuğu önemse, anı önemse; yaptıklarını, insanları, çevreni önemse...

Korku çok insani bir duygudur. Korkmayan aptaldır zaten. Ben de korkuyorum ama korkak değilim. Cesaret korkuya rağmen bir şeyin üzerine gitmektir. O yüzden cesur olmak zorundayız.

Beğendiğim yazılardan ikincisi ise "Taşa Değmesin Ayağın" adlı deneme yazısı. Ayakkabılar ile ilgili sürükleyici, düşündürücü ve okuması keyifli bir yazı.

Ayakkabılar: İkiz kardeşler... "Kardeş gibi" deyimi, çocuklardan çok ayakkabılara yakışır. Aynı yumurta ikizlerinden daha çok benzerler birbirlerine. İkisinin de yolu, ikisinin de yönü aynıdır. Biri ıslanınca diğeri de ıslanır. Biri çamura basınca öbürü de basar. Kavga etmezler hiç, hep yan yana yürür, yan yana dururlar. En güvenilir, en uyumlu yol arkadaşıdır onlar.

Yoldaş sözcüğü en çok ayakkabılara yakışır.

Gölgemiz bile güzel günler dostuyken, ayakkabılarımız gecede de bizimle birliktedir. Aşiret ruhu taşır, aşiret bağlılığı gösterirler. Kapı önünde bırakırız yine de alınmazlar.

Beğendiklerimden üçüncüsü ise "En Çok Akşamüstlerini Sever" yazısı. Güzel betimlemeler içerisinde yazılan iki sayfalık bir öykü.

O en çok akşamüstlerini sever; sebebi rengidir der kimi zaman, kimi zaman da hüznü. Bence aradadır akşamüstleri, ne gündüzdedir, ne de gecede; ne beyazdadır, ne siyah, tam da onun gibi.

Ve bu sayıdaki beğendiğim son yazı ise "Köşesiz Köşe: Son - Bahar" adlı anlatı yazısı oldu. Son bahar mevsimi ile ilgili tek sayfalık hoş, sıcak bir yazı.

Sonbaharı sever misiniz? Bence sonbahar en acayip mevsimlerden biri. Rengiyle, kokusuyla, insana  verdiği duygu durumuyla... Rengini sevmeyen yoktur herhâlde? Yeşille kızılın, kırmızıyla kahverenginin harmanlandığı; bir yandan hüzün, bir yandan mutluluk veren o renkleri sevmemek zor olmalı zaten. O yerdeki kurumuş yapraklara basmanın keyfi de bir başkadır. Tebessümle karışık göz dolmasına sebebiyet verebilir. O yaprakların üstünden yürürken aklından nelerin geçtiği de çok önemlidir.

İnsan dinlediklerini ancak zamanı geldiğinde işitir

Özetle; dergi içerisindeki birçok şey bana hitap etmese de yukarıda da bahsettiğim sebepler ve beni etkileyen yazılar sayesinde memnun kaldım. Ve her ne kadar ilk zamanlarda hakkında birçok olumsuz yorum yapılsa da, çokça eleştirilse de şimdi bu tür eleştirileri hak etmediğini düşünüyorum.